Hanno

#### Podsumowanie

We wrześniu 2014 roku Hanno udostępnił informacje o wynagrodzeniach wszystkich członków zespołu pozostałym członkom zespołu.

Po przetestowaniu modelu opartego na algorytmach, od czerwca 2015 r. Hanno wdrożył samoustawiający się model wynagrodzeń wraz z procesem doradczym. Cytując założyciela Jona Lay'a: „Dopóki mamy całkowitą przejrzystość finansową, szacunek dla jednostki, wzajemną ocenę i samodyscyplinę w naszym procesie ustalania wynagrodzeń, pracownikom można ufać, że ustalą wynagrodzenie, które odpowiada im i także ich zespołom." ^[1]

Proces samoustalania wynagrodzeń w Hanno

Działa mniej więcej tak:

• Aby zapewnić przejrzystość finansową, wszystkie wynagrodzenia są publikowane w zespole (zwanym także „członkami załogi”).
• Co 3-6 miesięcy odbywa się otwarta odprawa na temat statusu finansowego Hanno, która doradza „członkom statku” w sprawie kierunku wynagrodzeń na nadchodzący okres - porady, które mogą podważyć lub zignorować.
• Po tym następują rundy opinii i dyskusji, zanim każdy "kolega ze statku” przedstawi swoje proponowane wynagrodzenie na następne 3-6 miesięcy do Procesu Doradczego.
• Po dalszych opiniach i dyskusjach, każdy z "współpracowników” może zmienić (lub nie) swoją pierwotną propozycję.
• Nowe pensje są następnie publikowane także dla całego zespołu.
• Propozycję wynagrodzenia można odrzucić tylko wtedy, gdy istnieje rzeczywiste ryzyko, że zaszkodzi ona interesom firmy.

Wady modelu algorytmu w Hanno

Poprzedni system oparty na algorytmach (oparty na modelu z firmy Buffer) wykorzystywał współczynniki dodawania/mnożenia w oparciu o Rolę, Wiedzę fachową i Lokalizację, a także składnik Założycielski. Hanno szybko odkrył, że ten model był często trudny do zastosowania lub dawał wyniki, które wydawały się działać przeciwko ich celom.

Szczególnie trudno było dostosować wagę, tak aby „współpracownicy” byli odpowiednio wynagradzani zarówno za inwestowanie w rozwój osobisty (nowe umiejętności / wiedza), jak i dostarczanie strategicznej wartości biznesowej (np. nawiązywanie kontaktów, rozwój biznesu). Ponadto w tak sztywnym modelu trudno było uwzględnić takie czynniki, jak różne elementy Lokalizacji i zapewnić, że firma pozostanie wystarczająco atrakcyjna dla „współpracowników” posiadających osoby na utrzymaniu.

Ponadto czynnik Założycielski został uznany za niesprawiedliwy (nawet przez samego założyciela), zwłaszcza że rola ta miała wpływ na samą formułę wynagrodzenia i dlatego była nieco odporna na kontrole i salda.

Dalsze informacje

Szczegóły tej podróży i jej dalszej ewolucji są udokumentowane w internetowym dzienniku Hanno.^[2]